Σώπα

Είπα δε θα ξαναμιλήσω και τότε άκουσα να μου λένε μίλα.

Μίλα...μίλααα...Μίλα!!
 >Εσύ άκου!<

Δεν άντεξα κάποια στιγμή μίλησα. Αλλά δεν ένιωθα καλά με τον εαυτό μου γιατί δεν τήρησε τον λόγο του. Και του κράτησα μούτρα. Μετά από κάποιο καιρό μου πέρασε. Και τότε μου κράτησε μούτρα αυτός γιατί νευρίασε που του κράτησα μούτρα εγώ. Άκου να δεις!! Δεν το περίμενα με τίποτα από τον ίδιο μου τον εαυτό. Μα να μου κάνει τέτοιο πράγμα; Έ οχι! 

Καμία φορά φυτρώνουν στο μυαλό σου ιδέες και δεν ξες πως να τις μεταχειριστείς. Φυτρώνουν σαν χόρτα σε ακατέργαστο αγρό και εσύ σε ρόλο αγρότη πρέπει να τις δουλέψεις. Είτε να τις κόψεις από τη ρίζα, να τις μαζέψεις και να τις φας σαλάτα  είτε να τις κόψεις φέτα με το δίσκο και να τις αφήσεις να γίνουν λίπασμα για το σπόρο. Ότι και να γίνει για κόψιμο πάνε. 

Έγιναν τόσα πολλά, και γίνονται και θα γίνουν... 

Εγώ διάλεξα όμως αυτό το συμβάν για να επανέλθω στο γράψιμο και δε το μετανιώνω. Πέρασαν κύματα και φουρτούνες, φουρτούνες και κύματα άλλα όχι, δεν συγκινήθηκα.
Ένα γεγονός που έχει ταράξει την υφήλιο, χωρίς λόγο θα πει κάποιος και εδώ θα του δώσω άδικο.
Αν δε μπορείς να αντιληφθείς τον πόνο του άλλου καλύτερα να κάνεις πέρα.
Ο καθένας αντιλαμβάνεται το πως, το που, το γιατί  και το αλλά πολύ διαφορετικά.
Τέλος πάντων δε θα μακρηγορήσω. Δε θέλω να μακρηγορήσω. Ναι το ξέρω ότι έχω ήδη μακρηγορήσει.

Μια στάση λοιπόν εδώ, μια στάση στη πολυτάραχη ζωή μας, για να πούμε ένα αντίο σε μια τεράστια φυσιογνωμία . Εντός μα κυρίως εκτός παρκέ.. 
Farewell Kobe! 

Χρώμα αύριο... και καλά ;)!! 

Να κάνω μια ανάρτηση από την εφ. Blogger! check

Τα είπε όλα!

 Όχι, δε θα κάτσω να ασχοληθώ!
Ξερώ ίσως θα 'πρεπε. 
Το χω κάνει στο παρελθόν...
Σίγουρα θα 'πρεπε...
Αλλά δε μπορώ.

Δεν ξέρω Τι και πώς, ούτε που και γιατί, 

Δλδ ξέρω αλλά δε με απασχολεί, γιού νόου ράιτ;

απλά νιώθω ότι είναι ακριβώς τα λόγια που ήθελα να πω!!

Οπότε χίαρ γιού αρ...