Να ζείς, να αγαπάς και να μαθαίνεις...!^^!

Σήμερα στη βιβλιοθήκη κουβάλησα μαζί μου ένα βιβλίο με σκοπό να το επιστρέψω στο φίλτατο φίλο και γνωστό προκάτοχο του και πάει λέγοντας, ύστερα από παράκληση του ίδίου και επιτέλους μετά από τόσους μήνες...

Ένα βιβλίο που πραγματικά δεν είχα ανοίξει παραμόνο στο ελάχιστο... ίσα-ίσα... όσο- όσο...  :P

Μάλιστα θυμάμαι το λόγο για τον οποίο μου το είχε δώσει...

Είχε διαβάσει μια ανάρτηση μου σχετική... και σκέφτηκε "Ώπ..!! Εδώ είμαστε...!"

Και μου το φόρτωσε... με την καλή έννοια...

Και επείδή μου το ζήτησε πριν κάμποσο καιρό και εγώ το θυμήθηκα σήμερα... 

Είπα να του το πάω   έκπληξη...; μπα...!!!

Όταν το έβγαλα να το παραδώσω μου κίνησε το ενδιαφέρον να το διαβάσω...

δε ξέρω γιατί... 

   Το χειμώνα του 1969, μια έξυπνη, ευαίσθητη φοιτήτρια μου αυτοκτόνησε. Καταγόταν από μία, καθώς φαίνεται, θαυμάσια οικογένεια ανώτερων μεσοαστών. Οι βαθμοί της ήταν εξαίρετοι. Την αγαπύσαν όλοι και τη δέχονταν παντού για συντροφιά. Εκείνη ειδικά τη μέρα, μέσα στο Γενάρη, οδηγούσε το αυτοκίνητο της στις λοφοπλαγιές του Πασίφικ Παλιζαίηντ στο Λος Άντζελες. Σε μια στιγμή άφησε τη μηχανή αναμένη, προχώρησε ως την άκρη ενός βαθιού γκρεμού πάνω από τη θάλασσα και όρμησε να βρει το θάνατο στα βράχια από κάτω. Δεν άφησε κανένα σημείωμα, ούτε μια λέξη σαν εξήγηση. Ήταν μόνο είκοσι χρονών.

   Δε κατάφερα ποτέ να ξεχάσω τα μάτια της' άγρυπνα, όλο ζωντάνια, όλο ανταπόκριση γεμάτα υποσχέσεις. Θυμάμαι ακόμη τις εκθέσεις της, τα γραπτά τως εξετάσεων της, που πάντα διάβαζα με ενδιαφέρον. Έγραψα πάνω σε ένα από αυτά τα γραπτά, που ποτέ δεν έλαβε, "Μια πολύ όμορφη έκθεση. Κατάληπτη, όλο ευφυΐα κι ευαισθησία. Δείχνει την ικανότητα σου να εφαρμόζεις αυτα που έχεις μάθει στη δική σου, ''πραγματική'' ζωή. Υπέροχη εργασία." Αλλά τι ξέρω εγώ από την ''πραγματική'' της ζωή;

   Συχνά αναρωτιέμαι τι θα διάβαζα στα μάτια της, ή στα γραπτά της, αν μπορούσα να τη δώ τώρα. Αλλά, όπως συμβαίνει με τόσο πολλούς ανθρώπους και καταστάσεις στη ζωή μας τους βιώνουμε επίπλαστα, περνούν και δε μπορούμε πια να τους ξανανιώσουμε με τον ίδιο τρόπο.

   Δε κατηγόρησα τον ευατό μου για το θάνατο της. Απλά αναρωτιόμουν τι θα μπορούσα να είχα κάνει' αν θα μπορούσα, έστω και μια στιγμή να τη βοηθήσω. 

Απόσπασμα από το Βιβλίο: Η Αγάπη

Ξέρω όμως ότι αυτό που διάβασα μου άρεσε πολύ... 

Και διάβασα αρκετά για τα δεδομένα μού...

Γενικά λίγα βιβλία κινούν το ενδιαφέρον μου απο τη θέση του...

Γενικά είναι πολύ βαρεμένο το ενδιαφέρον μου... 

Γενικά...

Στο γενικά εσύ... :)!

Αγαπάμε "Κατσιμιχαίους"!!!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο μου Γκόμου Νο Μι Ντι Εφ για το βιβλίο... χαχαχα!!

Ένα χαμόγελο για τον Κώστα που είμαι σίγουρος ότι διαβάζει Asx3t0 τύπο..!!

Και μια μαντινάδα για μια φίλη που έχει γενέθλια σήμερα... :)!

Φτωχά τα λόγια μα οι ευχές 

είναι πολύ μεγάλες 

κι αν είναι μπόρα η ζωή 

να 'ναι χαρές οι στάλες...!!!

Χρόνια πολλά; :)

Καλό Βράδυ..!!!

ο Τίτλος της Ανάρτησης είναι εμπνευσμένος από το εξώφυλλο του βιβλίου...!
Φράση η οποία έγινε και βιβλίο αργότερα ή νωρίτερα...!!! :) :)