Βαρέθηκα...

Βαρέθηκα να περιμένω την κατάλληλη στιγμή...
Σε σημείο που σιχάθηκα τον εαυτό μου...
Ίσως άρχισα να πιστεύω πως δεν θα υπάρξει ποτέ η κατάλληλη στιγμή για μας...
Ειδικά μετά το σήμερα... που πίστευα πως είχε έρθει η σειρά μας...
Ίσως να μη το θέλω...
Αλλά όχι σίγουρα το θέλω... και αυτό γιατί σε θέλω...
Πόσο σε θέλω... για χίλιους και δύο λόγους...



Και επειδή φοβάμαι πως όσο και να περιμένω δε θα έρθει...
Δε θέλω να το καθυστερήσω άλλο...
Δεν αντέχω άλλο...


Μάλλον ήρθε η ώρα, να αρπάξω το τιμόνι...
Ήρθε η ώρα να δημιουργήσω αυτή την στιγμή...
Να το προσπαθήσω, να το κυνηγήσω...
Πίστευα πως αν το πιέσεις χάνει την αξία του...
Είδα ότι αν δεν το πιέσεις, χάνεται σιγά σιγά...

Καλύτερα να προσπαθήσεις και να χάσεις... παρά να αφήσεις τη μοίρα σου ανέμελη...

Πάντα πίστευα πως το αύριο, δουλεύει για μας...
Μάλλον εμείς δουλεύουμε για το αύριο...
Ή και τα δύο...

Γι' αυτό ετοιμάσου...
Γιατί δε ξέρω που πάω...
Σε τέτοιο δρόμο πρώτη φορά περπατάω...
Δε ξέρω μέχρι που μπορώ να φτάσω...
Let's find out ()...!!!
Κι αν δεν τα καταφέρω... τουλάχιστον προσπάθησα...
Μου αρκεί;
Θα φανέι...(στο χειροκρότημα)...

Δύσκολη νύχτα και πάλι...
Μες του μυαλού μου τη ζάλη...
Τέλος πάντων...

Καλό ξημέρωμα...!!