Ά
σχετος:
-Αυτός που δεν έχει καμία σχέση
-Αυτός που έχει πλήρη άγνοια
-Το αντίθετο του Σχετικός

Ότι γράφεται εδώ δεν δεν είναι απαραίτητα η πάσα αλήθεια... ίσα-ίσα το πιο πιθανό είναι να είναι τελείως "άσχετο" με την πραγματικότητα...

Αν δεν σας αρέσουν αυτά που γράφονται "εδώ", το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην τα διαβάζετε...

Μη διστάσετε να σχολιάσετε... δεν υπάρχει περίπτωση να κατακριθείτε για την άποψη σας... (Αρκεί να είναι σεμνά και ορθά διατυπωμένη)...

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Η σκιά...!

Ήταν ψηλός, μελαχρινός αν και με δυσκολία το διέκρινες αφού φορούσε κουκούλα. Προχωρούσε με αργό βήμα στους κατασκότεινους δρόμους της πόλης με το κεφάλι σκυφτό. Το πρόσωπο του σκοτεινό. Σα να μην ήθελε να δει κανέναν. Σα να μην ήθελε να τον δει κανείς. Δεν ήταν μακριά ο προορισμός του.

Όντως περνούσε απαρατήρητος. Προχωρούσε σα σκιά και... κανείς δε του έδινε σημασία. Άλλο που δεν ήθελε.  Και τι δε θα 'δινε για να συνεχίσει έτσι και το υπόλοιπο της διαδρομής του.  Όπου έβλεπε κόσμο πολύ, άλλαζε δρόμο ή , αν δε προλάβαινε, επιτάχυνε το βήμα του. Και τι δε θα 'δινε για να συνεχίσει έτσι και το υπόλοιπο της διαδρομής του.

Ήξερε όμως ότι ήταν αδύνατο. Κάποιος , κάπου, για κάτι θα τον ενοχλούσε. Θα έσπαγε αυτή τη τόσο όμορφη σιωπή. Φοβόταν πολύ.

Φοβόταν τους ανθρώπους. Φοβόταν να τους κοιτάξει, γιατί ήξερε ότι θα αντικρίσει οργή και λύπη στα πρόσωπα τους. Φοβόταν να τους μιλήσει, γιατί πίστευε ότι ίσως θα παρεξηγηθούν. Φοβόταν να τους πλησιάσει, γιατί μπορεί να τους ενοχλούσε. Φοβόταν γιατί δεν τους ήξερε. Φοβόταν γιατί έτσι έμαθε.

Αφαιρέθηκε για δυό λεπτά. Μια κοπέλα τον κοιτούσε, από το τέλος του δρόμου, αυτά τα δύο λεπτά. Αυτός κοιτούσε χάμω. Σιγά σιγά καθώς την πλησίαζε, αυτή στεκόταν εκεί. Σήκωσε για λίγο το κεφάλι του. Ίσα που πρόλαβε να την αντικρίσει. Αυτή χαμογελούσε. Γιατί;

 Δεν τον ένοιαζε. Συνέχισε. Την προσπέρασε. Έσκυψε το κεφάλι και κατηφόρισε. Προσπάθησε να το ξεχάσει αλλά δεν μπορούσε να το βγάλει από το μυαλό του. Η περιέργεια του τον έτρωγε. Γιατί γελούσε; "Κάτι θα της φάνηκε αστείο πάνω μου!", σκέφτηκε.

 Αλλά δεν φαινόταν να χαμογελούσε για αυτό. Μόλις συνειδητοποίησε ότι είχε αντικρίσει ένα πρόσωπο. Παραβίασε τον προσωπικό του κώδικα. "Δε θα το ξανακάνω!", έλεγε από μέσα του. Αλλά ήξερε ότι το ευχαριστήθηκε. Κι ας μην ήθελε να το παραδεχτεί.

Ήθελε να γυρίσει πίσω. Αλλά υπέθεσε ότι ήταν αργά. Μπορεί πάλι και να μην ήταν. Αλλά κατάφερε να πείσει τον εαυτό του. Δεν τον ένοιαζε. Έτσι ήξερε. Έτσι έμαθε. Έτσι δε φοβόταν.

Συνέχισε. Έφτασε. Έπεσε. Αποκοιμήθηκε. Δεν έμαθε ποτέ.

Αυτή η ανάρτηση του  Euzonas πρωτοαναρτήθηκε στο  Α!ΜπεΜπαBlog

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Θα σχολιάσεις ή μπα;

Γράφω και εδώ... :)!

A! μπε μπα Blog! το Μπινελικοδρόμιο