Ουφ. Έφυγε ο Φλεβάρης και είπα να επιστρέψω στο αγαπημένο μου blog. Τσάο τσάο μπαμπίνο.
Καλώς το καμάρι της συνοικίας μας.
Ναι ψέμματα λέω δε φταίει ο μήνας ο κακομοίρης. Εγώ φταίω. Όπως πάντα.
Και δε με λες;
Δε σε λέω, γιατί πας και τα λες!!!
Και παιδιά τι να λέμε. Και τι δεν έγινε όσο έλειπα. Θέματα για σχολιασμό να φαν και οι κότες.
Αλλά ναι, στα δύσκολα κοτέψαμε και μεις την κάναμε από το καράβι και το αφήσαμε έρμαιο των κυμάτων, χωρίς καπετάνιο. Πάλι καλά που δεν έχω προσλάβει τίποτα μούτσους να τους έπαιρνα κι αυτούς στο λαιμό μου.
Ζω πάντως, για όσους ανησύχησαν(σιγά μη/θα κλάψω), κάπου χαμένος εκεί έξω στον πραγματικό κόσμο. Ή μάλλον για να αποφύγουμε την μαζική έξοδο των φαν του μπλογκ προς αναζήτηση του αρχισυντάκτη του, ας αλλάξουμε το "κάπου χαμένος εκεί έξω στο πραγματικό κόσμο" με "κάπου χαμένος στη δική μου πραγματικότητα". Ναι ζω, αλλά δε βασιλεύω! Όχι ακόμα τουλάχιστον. Νέος είμαι, ποτέ δε ξες!
Υπάρχω, που έλεγε και ο Καζαντζίδης, και θα χαθώ, θα χαθώ, που λέει ο Θεοτοκάτος.
Θα χαθώ! Τώρα από που θα χαθώ και που θα φανώ, αυτό θα μας το πει η ιστορία!
Let her speak damn it.
Υ.Γ. Προφανώς δε θα σχολιάσω κανένα γεγονός ετεροχρονισμένα.
Βασικά ότι γουστάρω θα κάνω.
ΆΣΧΕΤΟ και ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. Αλλά πρέπει να τα λέμε μάλλον και αυτά πλέον.
Η Μακεδονία είναι Ελλάδα.
Αντε με το κάθε αούγκανο να ούμ!
Εγώ θα πω, welcome back. Καμιά φορά, χανόμαστε, για να βρούμε το δρόμο μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα :)
:D! Καλό μήνα!!!
Διαγραφή