Ά
σχετος:
-Αυτός που δεν έχει καμία σχέση
-Αυτός που έχει πλήρη άγνοια
-Το αντίθετο του Σχετικός

Ότι γράφεται εδώ δεν δεν είναι απαραίτητα η πάσα αλήθεια... ίσα-ίσα το πιο πιθανό είναι να είναι τελείως "άσχετο" με την πραγματικότητα...

Αν δεν σας αρέσουν αυτά που γράφονται "εδώ", το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην τα διαβάζετε...

Μη διστάσετε να σχολιάσετε... δεν υπάρχει περίπτωση να κατακριθείτε για την άποψη σας... (Αρκεί να είναι σεμνά και ορθά διατυπωμένη)...

Τετάρτη 11 Μαΐου 2016

Τα ίδια παντελάκι μου, τα ίδια.

-Σα δε ντρέπεσαι.
-Ποιός; Εγώ;
-Ο κούκος.
-Και γιατί να ντραπεί παρακαλώ;
-Εσύ τώρα τι είσαι; Ο δικηγόρος του διαβόλου; 
-Γες, οφ κορς. Σο, πλζ ιφ γιου γόνα τοκ του μάι κλάιεντ, γιου χεβ μπέτερ κλόουζ εν απ...


Εδώ πονάτε;
Όχι...
Εδώ;
Όχι...
Εδώ;
Όχι! Άουτς.

"-Κοίτα να δεις πως την πατήσαμε πάλι. 
-Δηλαδή; Τι θέλετε να πείτε;
-Τι να σας λέω τώρα, έχετε και σεις τα δικά σας προβλήματα, μη σας φορτώσω με τις έννοιες μου.
-Η αλήθεια είναι πως πληρώνομαι για να σας ακούω.
-Α, μάλιστα... Από ποιον;
- Αφήστε τα τώρα αυτά αγαπητέ. Πείτε μου το πρόβλημα σας, να κάνω πως νοιάζομαι, να σας απαντήσω σε τυχόν απορίες σας, να σας δώσω τη συνταγή για τα χάπια σας, να πάμε σπίτια μας.
-Heh, γιατρέ, είναι πολλά.
-Έχω χρόνο. Πληρώθηκα αδρά. 
-Όντως; Ok. Μη πείτε μετά ότι δε σας προειδοποίησα.
Όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ. Με ένα μήνυμα. Ένα απλό μήνυμα. Κάτσε να δω αν θυμάμαι καλά. Πρέπει να ήταν κάτι σε "Δεν έχετε ύπνο;" Και ακολούθησαν και άλλα και άλλα. Δεν ήμουνα σίγουρος τι παίζει. Δεν ήξερα τι ήθελα. Ήξερα τι ΔΕΝ ήθελα. Δεν ήθελα να ξανανιώσω όπως τότε. Πριν έξι χρόνια. Πως; Έχεις νιώσει  πως είναι να μη ξέρεις τι σου γίνεται; Άστο. Αν δε το ζείσεις δε μπορείς να το φανταστείς. Anyway. Μετά ξεκίνησαν τα πήγαινε-έλα και οι συναντήσεις. Βλέπεις ήταν και η απόσταση.  Ε κοντά στη δεύτερη φορά  άρχισα να καταλαβαίνω τι ήθελα. Και νόμιζα ότι καταλάβαινα τι θέλει και αυτή. Πείστηκα. Και έπεισα και τους φύλακες. Ένας θεός ξέρει πως τα κατάφερα. Δεν τους πείθεις εύκολα αυτούς τους μαλάκες. Βασικά τι τους βρίζω, αυτοί είναι εκεί για να κρατάνε τη καρδιά μου μακριά από στεναχώριες και καημούς. Και μάλιστα εγώ τους πληρώνω. Αλλά να λέμε και του στραβού το δίκιο, πήγαινα γυρεύοντας. Ήξερα που έμπλεκα και μάλιστα από πρώτο χέρι. Αλλά μου αρέσει να δίνω δεύτερες ευκαιρίες σε ανθρώπους. Ε είμαι και λιγάκι ευκολόπιστος. Αλλά ναι. Όλα καλά. Κατά τα άλλα. Άνοιξη έχουμε.
-Και τι; Αυτό; Στεναχωρήθηκε το πουλάκι μου;
-Γιατρέ! Βιάζεστε. Και βιάζεστε και κοροιδεύετε. Σίγουρα είστε γιατρός;
-Γιατρός; αχα. Εννοώ, ναι φυσικά! Πείτε μου κι άλλα...
-Και μέσα σε μια μέρα (ο Διάς θα γίνει τέως και απέναντι στον Άδη θα νιώθουν όλοι δέος. -Ω! Ναι, ναι ΓΟυστάρω!!! -Μια λεπτομέρεια υπόψη σου να λάβεις! -Εκσιούζ μι; -Αν ο Ηρακής σε πολεμήσει το λάκκο σου άρχισε να σκάβεις!!!-Ααααα...) ήρθαν τα πάνω κάτω. Από το ένα άκρο στο άλλο έτσι ξαφνικά. Καλά θα μου πείτε  θα έπρεπε να το έχουμε συνηθίσει στην σύγχρονη Ελλάδα της κολοτούμπας αλλά όχι. Και πραγματικά καταλαβαίνω γιατρέ και ας μη μου φαίνεται. Καταλαβαίνω ότι οι άνθρωποι αλλάζουν. Καταλαβαίνω ότι οι άνθρωποι βαριούνται. Καταλαβαίνω πολλά πράγματα. Και το ήξερα, ξαναλέω. Της το είχα πει κιόλας. "Όταν θα με βαρεθείς, θα ήθελα να είμαι ο πρώτος που θα το μάθει."  Καλά έπεσα λίγο έξω στο χρόνο, περιμένα να της πάρει λίγο παραπάνω, αλλά όλες οι προφητείες είναι αορίστου χρόνου οπότε νταξ. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως μπορούν  άνθρωποι να παίζουν με τις ψυχές ανθρώπων και να μην τους καίγεται καρφί. Γιατί όταν μιλάμε για συναισθήματα μιλάμε για ψυχή. Πολύ άσχημο πράγμα να παίζεις με τα συναισθήματα των άλλων, πόσο μάλλον όταν το χαίρεσαι κιόλας. Ή όταν δεν το καταλαβαίνεις. Γίνεται να μην το καταλαβαίνεις; Έζησα τον τελευταίο μήνα ψάχνοντας να βρω τι παίζει εκεί που όλοι ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν απαντήσεις αν δε θέλει ο άλλος να στις δώσει. Ας παραλείψω το θράσος και την ειρωνία. Τότε συνειδητοποιείς ότι ο άλλος δεν έχει καν την αξιοπρέπεια να σου πει ότι θέλει να χωρίσετε. Παρόλο που το έχει ξανακάνει. All over again.  Και εκεί είναι που πραγματικά απογοητεύτηκα. Και πραγματικά αναρωτιώμουν, μα είναι δυνατόν; Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο;
-Και τι μας νοιάζ...εννοώ τώρα πως νιώθετε;
-Τώρατώρα; Αι εμ φάιν, αι εμ τζαστ νοτ χάπι.
Και πως να είμαι χάπι αφού απογοητεύτηκα από έναν άνθρωπο που αγάπω και εκτιμούσα γιατρέ. 
Δεν είναι και εύκολο να συνειδητοποιείς ότι έχεις φλομωθεί στο ψέμα, ακόμα και για έναν αναίσθητο αισθηματία σαν και του λόγου μου.
-Άκουσα καλά; Αγαπάω και εκτιμούσα; Παρόν και/ή παρελθόν;
-Ε δε ξεαγαπάμε όλοι τόσο εύκολα γιατρέ. "


Απόσπασμα από το "Me, myself and I" του Κερλ Γιονσεν.


...

Γράφω και εδώ... :)!

A! μπε μπα Blog! το Μπινελικοδρόμιο