Ά
σχετος:
-Αυτός που δεν έχει καμία σχέση
-Αυτός που έχει πλήρη άγνοια
-Το αντίθετο του Σχετικός

Ότι γράφεται εδώ δεν δεν είναι απαραίτητα η πάσα αλήθεια... ίσα-ίσα το πιο πιθανό είναι να είναι τελείως "άσχετο" με την πραγματικότητα...

Αν δεν σας αρέσουν αυτά που γράφονται "εδώ", το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην τα διαβάζετε...

Μη διστάσετε να σχολιάσετε... δεν υπάρχει περίπτωση να κατακριθείτε για την άποψη σας... (Αρκεί να είναι σεμνά και ορθά διατυπωμένη)...

Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Αναμνήσεις...

Θα σας πω μια ιστορία...
(περίπου (ω!)σαν μου τη διηγήθηκαν κάποτε)
Άκου!
Ήτανε δυο φίλοι, που ταξίδευαν μαζί...

Κάποια στιγμή, εκεί που περπατούσαν σε μια παραλία... μπήκαν σε έναν επιθετικό διάλογο...
Προσβολές, υπονοούμενα, ιστορίες, κακό...
Ώσπου ξεφεύγει ο ένας και γρονθοκοπάει(μπουκετάκι που λέμε) τον άλλο στα μούτρα...




Οι φίλοι που λέτε, δε μιλούσαν για ώρες, αφού ξαπόστασαν λιγάκι, λίγο πιο πέρα από το σημείο της μάχης...
Το βράδυ αυτός με το μαυρισμένο το μάτι, σήκωσε ένα ξύλο από χάμω και έγραψε με αυτό στην άμμο...
"Σήμερα ο φίλος μου, μου έριξε μπουνιά στο μάτι...!"


Το επόμενο πρωί, συνέχισαν το ταξίδι τους αλλά χωρίς πολλά πολλά. 
Περπατούσαν σε απόσταση 2-3 μέτρα...
Κατά το μεσημεράκι, ξαπόστασταν να φάνε κάτι κονσέρβες που είχαν μαζί τους, ο ένας σε ένα βράχο, κι ο άλλος στη σκιά ενός δέντρου... 
Ξαφνικά ακούστηκε μια κραυγή...
Αυτός που καθόταν στο βράχο, αυτός με το μαυρισμένο μάτι, ήταν πια κάτω στο έδαφος και έπιανε το πόδι του...
Μόλις τον είχε τσιμπήσει ένα δηλητηριώδες φίδι της περιοχής...
Ο φίλος του έτρεξε να τον βοηθήσει, ρούφηξε το δηλητήριο με γρήγορες κινήσεις, το έφτυσε και βοήθησε το φίλο του να σηκωθεί και να πάει να κάτσει στη σκιά του δέντρου...
Δεν ήταν σε θέση να προχωρήσει...
Το δηλητήριο τραβήχτηκε, αλλά ο πόνος παρέμενε αβάσταχτος...
Θα έμεναν εκεί το βράδυ.




Ενώ κοιμόνταν, ο νεαρός σηκώθηκε πήρε μια πέτρα και έγραψε στο μεγάλο βράχο:
"Σήμερα ο φίλος μου, μου έσωσε τη ζωή..."

Έτσι θα έπρεπε να χαράζονται και οι αναμνήσεις στο μυαλό μας... 
Οι κακές να γράφονται με ξυλάκι στην άμμο, έτσι ώστε σε μια- δύο μέρες το πολύ να έχουν διαγραφεί...
Και οι καλές με πέτρα στο βράχο... να μένουν εκεί για πάντα...

Αυτή ήταν η ιστορία μου... :P(δεν ήταν ακριβώς έτσι :))


Καθώς λοιπόν διέγραφα αυτά που διέγραφα τέλος πάντων, σκεφτόμουν... 
Τα χρειάζομαι;
Χρειάζομαι μπούσουλα για να θυμάμαι;
Όχι...
Τα καλά, τα θυμάμαι... 
Δε πρόκειται να τα ξεχάσω...
Όσο για τα "κακά"...
Τα κακά δε τα χρειάζομαι...


Καλό απόγευμα...!
Τέλος και η εξεταστική... :P!


14 σχόλια :

  1. Μπορεί η καθημερινή ζωή να βιώνεται ως πολύχρωμη-ποικίλη αλλά οι αναμνήσεις κ.τ.τ.μ.γ (που λέει και η γάτα) είναι παοκ, σαν το κρυμμένο σήμα στο μαύρο λαιμουδέριό σου :-P. Βασικά είναι πάντα μισός παοκ. Ή άσπρες ή μαύρες. Φαίνεται να έχεις επιλέξει τις λευκές αναμνήσεις με αυτό που λες παραπάνω. Είμαι υπερ αυτής της λογικής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Περίμενα να γράψεις και το δεύτερο ποστ για να απαντήσω. Συνήθως όταν γράφουν κάτι πολύ προσωπικό αποφεύγω να το σχολιάσω,πες το ιδιοτροπία , πες το χαζομάρα αλλά νιώθω αμηχανία, αλλά μιας και το συγκεκριμένο σίκουελ των ποστ σου μου φέρνει κάτι στο μυαλό σήμερα είπα να κάνω μια εξαίρεση...
    Χμμμ...συνήθως όταν διαγράφουμε κάτι το κάνουμε γιατί είτε έχουμε τελειώσει μαζί του είτε γιατί το να επιστρέφουμε πίσω μας πληγώνει ή μας θυμίζει ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε αυτά που θέλουμε μαζί του. Όταν τελειώνει μία σχέση (ότι σχέση και αν είναι )και δη ερωτική , πάντα κρατάς τα καλά και σαν να υπάρχει μια τεράστια γομολάστιχα σου σβήνει τα άσχημα. Ίσως γιατί αυτά που σου έδωσε αυτός ο άνθρωπος έχουν τη δύναμη να τα σβήνουν. Λένε ότι το πιο βασανιστικό μαρτύριο δεν είναι η κόλαση αλλά η άδεια καρδιά. Πολλές φορές είναι προτιμότερο να έχεις αγαπήσει κάποιον και ας πληγωθείς παρά να μην έχεις γνωρίσει την αγάπη και όλες τις στιγμές που μπορεί να σου χαρίσει και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Δεν θα σου πω όπως τις άλλες φορές υπέροχο ποστ, γιατί το συγκεκριμένο φέρνει αναμνήσεις και πονάει πολύ. Να έχεις ένα όμορφο βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από τα σχόλια σε αυτά τα δύο ποστ, συνειδητοποίησα πως ο καθένας διαβάζει αυτά που "θέλει" να δει γραμμένα...
      Ο ένας βλέπει το φακέλωμα, άλλος το χωρισμό, άλλος τις στιγμές, άλλος τον πόνο...

      Εγώ δεν αναφέρθηκα σε τίποτα από αυτά...
      Δε διέγραψα κάτι γιατί δε θέλω να το θυμάμαι...
      Τα διέγραψα κυρίως γιατί ήθελα να θυμάμαι, αυτά που "θέλω" να θυμάμαι...

      Καλό βράδυ και σε σένα... :D!

      Υ.γ. Κάτι σταματάει να είναι προσωπικό, από τη στιγμή που ανεβαίνει στο internet...

      Διαγραφή
    2. Όταν διαβάζει ένα κείμενο ο καθένας το εκλαμβάνει όπως θέλει , ειδικά αν δεν είναι τελείως ξεκάθαρο. Σχηματίζει γνώμη ανάλογα με τα βιώματα και τις εμπειρίες του και βασιζόμενος σε αυτά μιλάει, και εγώ με αυτή τη λογική σχολίασα.
      Προσωπικά, τουλάχιστον , όταν διαγράφω κάτι το κάνω είτε επειδή έχει τελειώσει είτε επειδή η σκέψη του με πονάει. Αν θέλω να θυμάμαι κάτι, το κρατάω και δεν το διαγράφω, φαντάζομαι λοιπόν ότι ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα, μας κάνουν να διαφέρουμε.


      Υ.γ. Όταν ανεβάζεις κάτι στο ίντερνετ είτε επειδή θέλεις να μοιραστείς μια σκέψη σου με κάποιους ανθρώπους , είτε να δώσεις τροφή για σκέψεις και παράλληλα να ακούσεις κάποιες συμβουλές , αυτό δεν σημαίνει ότι καταργείται η ιδιωτικότητα του συμβάντος ή της σκέψης σου.Το γεγονός ότι μπαίνεις στην διαδικασία να το δημοσιεύσεις στο ίντερνετ δεν δίνει σε καμία περίπτωση το δικαίωμα στον άλλο να εκφέρει κάποια άμεση άποψη (μιας και δεν γνωρίζει την ιστορία από το ολοκληρωμένο πρίσμα της και άρα θα μπορούσε να οδηγηθεί σε λανθασμένο συμπέρασμα)ούτε το δικαίωμα να κρίνει και γι αυτό στην αρχή της απάντησής μου , ανέφερα ότι συνήθως αποφεύγω να εκφέρω άποψη σε τέτοια κείμενα.

      Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα.

      Διαγραφή
  3. Αχ τι υπέροχη ιστορία!
    Πόσο όμορφη!
    Πόσο αληθινή!
    Πόσο πραγματική!
    Και αυτό γιατί είναι βγαλμένη μέσα απο την υπέροχη όμορφιά της αληθινής πραγματικότητας!

    Αυτή και η προηγούμενη-εξίσου καταπληκτική-ανάρτηση μου έφεραν στο μυαλό τα σοφά λόγια του Μπιλ Κλίντον:
    "Ποτέ μην αρχίζεις καβγά με ανθρώπους που αγοράζουν μελάνι χύμα."

    Α και μη ξεχάσω!
    Φιλάκι, φιλάκια, φιλάκια!!!
    Γλωσσίτσα, ματάκι, γελάκι, χειλάκι! -3-

    http://www.youtube.com/watch?v=a1qxIAphcuU

    Υ.γ.
    http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=7edeOEuXdMU#t=8s

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όμορφη ιστορία και διδακτική.
    Θα σταθώ λίγο περισσότερο στο,"...καθένας διαβάζει αυτά που "θέλει" να δει γραμμένα..."
    Φυσικά και ο καθένας διαβάζει αυτά που "θέλει" να δει γραμμένα..
    άλλωστε κάποια κείμενα αφήνουν πόρτες ανοιχτές για να ταυτισθεί ο καθένας μας με κάποια κομμάτια του και απο 'κει απορρέει ο σχολιασμός που δεν είναι τίποτα παραπάνω απο υποκειμενική κρίση...
    Προσωπική μου άποψη πάντα και νομίζω πως αυτό είναι και το ωραίο κομμάτι σε τέτοιου είδους αναρτήσεις,δίνει το έναυσμα για συζητήσεις...
    Μια που το ξεκαθάρισες όμως..
    "...Τα διέγραψα κυρίως γιατί ήθελα να θυμάμαι, αυτά που "θέλω" να θυμάμαι.."
    θα συμφωνήσω μαζί σου,κάποιες φορές αξίζει τον κόπο να προσπεράσεις και να θυμάσαι αυτά που θέλεις να θυμάσαι..
    Την καλησπέρα μου !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Όπως σε ξέρει το φιλί κανένας δε σε ξέρει."
    Οδυσσέας Ελύτης

    Φίλα με και ας κλαίω λέμε!!!
    Καλο απόγευμα να έχεις Yoricka μου!!!
    Και πολλά φιλάκια!!!
    Να ξεραθούν τα χείλη λέμε!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όμορφη ανάρτηση και όμορφη και η ιστορία που περιγράφει.
    Καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θα σχολιάσεις ή μπα;

Γράφω και εδώ... :)!

A! μπε μπα Blog! το Μπινελικοδρόμιο