Ά
σχετος:
-Αυτός που δεν έχει καμία σχέση
-Αυτός που έχει πλήρη άγνοια
-Το αντίθετο του Σχετικός

Ότι γράφεται εδώ δεν δεν είναι απαραίτητα η πάσα αλήθεια... ίσα-ίσα το πιο πιθανό είναι να είναι τελείως "άσχετο" με την πραγματικότητα...

Αν δεν σας αρέσουν αυτά που γράφονται "εδώ", το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην τα διαβάζετε...

Μη διστάσετε να σχολιάσετε... δεν υπάρχει περίπτωση να κατακριθείτε για την άποψη σας... (Αρκεί να είναι σεμνά και ορθά διατυπωμένη)...

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Άσπρο


Μέχρι το τελευταίο λεπτό περίμενα. Περίμενα να με παρει μαζί του, ούρλιαζα από μέσα μου "Πάρε με μαζί σου, σε παρακαλώ. Δεν αναπνέω".
Ώσπου έφυγε. Με φιλησε σταυρωτά. Κι έφυγε. Με ένα πλατύ χαμόγελο λες και δεν με αποχαιρετούσε αλλά ερχόταν σε μένα για πάντα. Δεν είχε ερωτηματικά. Δεν διάβασε τα μάτια μου; Δεν μπορεί. Όλο μου το είναι έγερνε πάνω του..όχι δεν έγερνε..εκείνος σαν μαγνήτης με τραβούσε πάνω στο δυνατό κορμί του. Αλλά το σώμα μου συγκρατημένο, σχεδόν ανέκφραστο έδειχνε να θεωρεί τον αποχωρισμό κάτι φυσιολογικό, ίσως και αδιάφορο. Και έφυγε. Έτσι απλά τον χάσαμε. Τον έχανα... Τον έχασα. Όταν το μαύρο πεζό του είχε πια στρίψει μια φωνή μέσα μου ψιθύρισε ¨Για πάντα¨. Πολύ αργά πια. Ή μάλλον όχι. Δεν ήταν ποτέ νωρίς. Ήθελα να κλάψω, να σωριάσω το αδύναμο κι άδειο σώμα μου και να κουλουριαστώ, σαν μωρό έχει χτυπήσει και κλαίει μέσα σε μια απεραντοσύνη μοναξιάς και πανικού.. Με ένιωσε κάποτε. Απ' ότι φαίνεται όμως όχι και τώρα. Με κατάλαβε. Είχε διαβάσει κάποτε ολάκερη τη ψυχή μου. Μοναχά αυτός. 

Από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισα στη ζωή μου, κάτι έσπασε μέσα μου. Η ακαμψία της καρδιάς μου. Τον αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Από τότε που μου έδωσε το χέρι του και γνωριστήκαμε. Αυτός πιο μεγάλος, σχολίασε την φοιτητική μου εμφάνιση. Κι όμως δεν είχα πάνω μου τίποτα που να δείχνει κάτι ιδιαίτερο. Όμως εγώ χάθηκα.. βυθίστηκα μέσα στα σκούρα μάτια του, πέρασα σαν διψασμένο ποτάμι από τα χείλη του και πλημμύρισε το πνεύμα μου από το είναι του. Μούδιασα μέχρι τα μύχια της ψυχής. Δεν διαρκεί λεπτά, ούτε καν δευτερόλεπτα. Διαρκεί τίποτα και μια ζωή. 

Τα πάντα μέσα μου τα ένιωσα να επαναστατούν. Ακόμη και τώρα, η σάρκα είναι δυνατόν να κλονίζεται, προσπαθεί να αντισταθεί στα βασανιστήρια του μυαλού.
Κάποιες ατέλειωτες στιγμές τον ζήτησα. Γιατί μου το έκανε αυτό; Γιατί είχε ξαναρθει? Ξανά και ξανά. Έρχεται στα ονειρά μου..μόλις ξυπνήσω..όταν μελετάω..όταν περπατώ στο δρόμο..όταν προσπαθώ να κοιμηθώ και νιώθω να δονεί την καρδιά μου η ύπαρξη του, να με ζαλίζει η απουσία του...


Σ'αγαπώ. Σάγαπώ και δεν το έμαθες ποτέ. 


Ναι, κλαίω για μένα. Ένα εγωιστικό παραλήρρημα για τα φιλιά που δεν μου έδωσες, για τις βραδινές αγκαλιές που μου στέρησες.. για τα σάγαπώ που δεν με άφησες να σου πω. Για τις αναμνήσεις των απραγματοποίητων ονείρων μου.

10 σχόλια :

  1. ..άσπρο..???

    μα αυτό είναι κόκκινο..

    το φωτεινό κόκκινο του θάρρους
    το λαμπερό κόκκινο της αλήθειας
    το φλογερό κόκκινο της αγάπης...
    το κόκκινο της φωτιάς που σιγοκαίει
    τις αναμνήσεις απραγματοποίητων ονείρων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. astazzia υπέροχα τα λόγια σου και η τοποθέτηση σου πολύ σωστή. Στη ζωή μπορεί κανείς να αναπνεύσει όλα τα χρώματα αλλά και να φτάσει μέχρι εκεί που κόβεται η ανάσα. Αυτό το σημείο είναι τόσο άδειο, τόσο ερημικό (όπως δηλώνει και η εικόνα) όπου δεν δεν μπορεί να ζήσει κανένα χρώμα. Έτσι, επέλεξα το άσπρο που θεωρείται συχνά «μη χρώμα» και λειτουργεί ως αποτύπωση της σιωπής. Και στην περίπτωση αυτή, μιας σιωπής σχεδόν νεκρικής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. O 8ee mou... o 8ee mou... Oh~ my~ God~~~!!!
    Autes einai anarthseis!!!!
    Euge!!!
    Oxi san autes pou grafei o-FullOfTestosterone;D- Euzonas!
    Ma8ame tora, pernoume oloi ena plhktrologio, kanoume kai ena gmail kai grafoume anarthseis!!!
    Oxi tipota allo... alla ton exei parei kai monopolio ton Asx3t0 Typo! Edo blepo ego kraugazouses anarthsoules pou psaxnoun kai autes to fos ths dhmosiopoihshs!(psssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss..... ti egrapsa kai ego o glukoxeilhs~! -3-)

    Opos kai na exei....
    PANTA TETOIA!
    Anarthsh leme na thn diabazeis apo pano mexri kato kai meta apo kato mexri pano! *reverse reading master*
    Kai to basiko... monoxromia!
    To magiko mobe~spyrous~epikratei pantou!
    Oxi san ta alla ta ourania toksa tou Tsolia!
    Auta einai re~!

    A kai mh ksexaso!!!
    Afieromeno!!!
    http://www.youtube.com/watch?v=0oToZ3wbz2Y
    Kalo kshmeroma re!!!
    Tis kalhnuxtes mou, tis kalhmeres mou, ta glukofulia mou kai tis glukagkalles mou! Kai gia tous gourme fillous mou, apo to epomeno comment, magoulia me geush Bar-Be-Q!
    Sas euxomai mia uperoxa omorfh kai alh8inh pragmatikothta.. gemath fantasia, xromata, geuseis, agaph kai murodies!!!!
    GIATI ETSI PREPEI!!! ;D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σ'ευχαριστώ πολύ, αν και δεν είναι η πρώτη ανάρτηση. Μου κάνει καλό να μου ρίχνεις τόσο από το επίθετό σου. ο ιντερνετικός γραφικός χαρακτήρας σου τα λέει όλα! καλό σου βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το σχόλιο σας, αγαπητή Fredo, με θλίβει.
    Πρέπει να βρώ το θάρρος και να σας ομολογήσω οτι περίμενα κάτι πολύ πιο βαθυστοχαστικό απο μια απλή αναφορά στο επίθετό μου, ειδικά απο μια blogger του δικού σας κύρους και βελινεκούς.
    Εσείς, περισσότερο απο κάθε άλλο άνθρωπο που τολμησε να πατήσει το πόδι του σε τούτη τη μάταια και δίχως είδωλο ζωή, θα πρέπει να με καταλαβαίνατε και να με συμπονούσατε οσο κανένας άλλος για την ατυχία, όπως την χαρακτηρίζω εγώ ο ιδίος, του επωνύμου μου.
    Ξέρω ακριβώς τι σκέφτεστε... ξέρω ακριβώς που πάει το μυαλό σας....
    Συγχωρέστε με, μα πρέπει να αποκαλυφθώ, όπως ο υπέρλαμπρος ήλιος χαράζει με τις αχτίδες του την αυγή της νέας ημέρας.
    Δεν είναι ντροπή, αγαπητό κοινό, να ονομάζεσαι.... Σάλιας.

    Υ.γ. Ο ιντερνετικός γραφικός χαρακτήρας μου νομίζω μίλησε απο μόνος του... Κελάηδησε θα έλεγαν κάποιοι μετριόφρωνες. Καλό μου βράδυ και σε εμένα λοιπόν. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καταπληκτική ανάρτηση! :D!

    Τη διάβασα δυο, τρείς φορές και κάθε φορά μου ερχόντουσαν στο μυαλό αυτά τα δύο τραγούδια...

    (Το κάπως κλασσικό...)
    http://www.youtube.com/watch?v=JYILd9nUE5k

    (Και το άκρως ρομαντίκο.... Αυτοί που έχουν αφήσει τον εαυτό τους να αγαπήσει και να αγαπηθεί πέρα απο κάθε όριο θα με θυμηθούν οταν θα χαθούν στους στίχους του.... <3 )
    http://www.youtube.com/watch?v=ymNFyxvIdaM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νομίζω ότι με κάλυψαν οι προηγούμενοι με τα σχόλια τους.
    Το μόνο που έχω να πω είναι υπέροχη ανάρτηση!Να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φιλιά του Φιλιού εσύ ως νονός μου δεν θα έπρεπε να μου αλλάζεις το όνομα!! :)

    Gomu no M.D.F. χαχα ομολογώ ότι εκπλήσσομαι από τις μουσικές επιλογές σου!! :) όπως και να χει να σαι καλά για την ?-πλή τιμή!! ;) <3

    melita σ' ευχαριστώ πολύ.! καλό σου βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πέρα από όλα όσα ξύπνησες μέσα μου γλυκιά μου Decaffeinated όσο διάβαζα το κείμενο σου ένα τραγούδι τριγυρνούσε στο μυαλό μου.....στο χαρίζω http://www.youtube.com/watch?v=8ISiGxgEtE4

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. αυτό το τραγούδι..ο καταλληλότερος επίλογος!! καλό ξημέρωμα!! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θα σχολιάσεις ή μπα;

Γράφω και εδώ... :)!

A! μπε μπα Blog! το Μπινελικοδρόμιο