Ά
σχετος:
-Αυτός που δεν έχει καμία σχέση
-Αυτός που έχει πλήρη άγνοια
-Το αντίθετο του Σχετικός

Ότι γράφεται εδώ δεν δεν είναι απαραίτητα η πάσα αλήθεια... ίσα-ίσα το πιο πιθανό είναι να είναι τελείως "άσχετο" με την πραγματικότητα...

Αν δεν σας αρέσουν αυτά που γράφονται "εδώ", το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην τα διαβάζετε...

Μη διστάσετε να σχολιάσετε... δεν υπάρχει περίπτωση να κατακριθείτε για την άποψη σας... (Αρκεί να είναι σεμνά και ορθά διατυπωμένη)...

Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

Το αναμένον σκοτάδι


8.30 ώρα και η ζέστη ακόμη αφόρητη. Κάθομαι στο μπαλκόνι και κουνάω τη βεντάλια μου προσπαθώντας να δροσίσω το πρόσωπό μου. Μάταια, όμως, καταπίνω τον ζεστό ρυθμικό μου άνεμο.
Δεν μπορώ πια να πάω βόλτα. Χαζεύω απ' το μπαλκόνι μου κινούμενες κουκκίδες.. μαύρες, καστανές, ξανθές.. Μόνο σαν κουκκίδες τους βλέπω πια. Και γω ακόμη μια κουκκίδα. Ποιος να με βλέπει άραγε και μένα, έστω και σαν μια κουκκίδα;  
Ο Θανάσης  μού χτενίζει κάθε πρωί τα μαλλιά. Απολαμβάνω με κλειστά μάτια αυτή την αφοσίωση. Κάνω πρόβες εκείνη την ώρα αλλά εκείνος δεν το ξέρει. Ούτε καν θα το υποψιαζόταν.
Στ' αυτιά μου φτάνουν παιδικές φωνές.  Τώρα πια σαν ένα κακόγουστο αστείο μοιάζει η νιότη. Σαν ένα ψέμα. Ναι. Μια σελίδα γύρισα μόνο στη ζωή μου και έφτασα εδώ. Δεν ήταν παραπάνω. Και πονάω παντού. Μα πιο πολύ πονάει το μυαλό μου. Αυτό το μυαλό που όσο εκμεταλλευόταν το σώμα έκανε ό,τι ήθελε. Έτρεχε, έφευγε, ξαναγυρνούσε. Είχε επιλογές. Τώρα μόνο περιμένει.
Ααα να... ήρθαν και τα εγγόνια να με δουν. Μεγάλα πια. 38 χρονώ έγινε ο πιο μεγάλος. Η αντιστροφή μου. Μου μιλούν τόσο απλά.. όχι, όχι... τόσο απλοϊκά. Ευτυχώς που η συζήτηση κρατά μόλις 3 λεπτά, γιατί με κουράζει αυτή η υποτίμηση. Μετά απλά με ξεχνούν δίπλα τους. Νομίζουν πως επειδή γέρασε το σώμα, γέρασε και το μυαλό μου. Απατώνται πως γέρασε και η ψυχή μου. Πράγματι, όλα μια απάτη δεν μοιάζουν να είναι;
Απόψε θα θελα να κάνω έρωτα, όπως τότε. Τόση ηρεμία, τόση ένταση... και μια μελωδία να με διαπερνά. 
Θα σταματήσω πια αυτή την κακή συνήθεια, να σκουπίζω τα ξεραμένα φύλλα που αποκολλήθηκαν από τη ζωή. Και γω σαν φύλλο μοιάζω να ξεράθηκα. Και τώρα; Πότε έρχεται η αποσύνθεση δεν με απασχολεί. Τι θα απογένω με απασχολεί μετά τον έσχατο φασίστα. 
Μερικές φορές σκέπτομαι, πως το Σύμπαν μας λειτουργεί με τους δικούς του εσωτερικούς, μηχανικούς νόμους. Τα συστατικά του είναι τα άτομα και το κενό. Κι ούτε είναι αιώνιος ο κόσμος, όπως μας δίδαξαν παλιά ότι το θέλει ο Αριστοτέλης. Αιώνια είναι μονάχα τα συστατικά του και οι νόμοι που ρυθμίζουν τη λειτουργία του. Θα χαλάσει κάποτε από μηχανική ανάγκη. Και θα ξαναφτιαχτεί. Η ψυχή η ίδια είναι φτιαγμένη από ιδιαίτερο είδος άτομα, που... ίσως σκορπάνε ύστερα από τον θάνατο έξω στον αγέρα. 
Αυτή η αναμονή ψυχής σαν κάτι να μου ψιθυρίζει. Για κοίτα. Κι όμως, απόψε..
                                 Βρέχει με απόλυτη ειλικρίνεια
                                 Άρα δεν είναι φήμη ο ουρανός
                                 υπάρχει
                                 και δεν είναι το χώμα λοιπόν 
                                 η μόνη λύση
                                 όπως ισχυρίζεται ο κάθε τεμπέλης νεκρός.
   "Γιαγιά..;"



Το άτιτλο ποίημα είναι
από τη συλλογή "Μεταφερθήκαμε 
Παραπλεύρως" της Κικής Δημουλά.
                                                                                                          
                                                     

2 σχόλια :

  1. Decaffeinated...kalimeres (?)
    h giagia moy einai polu asxima aftes tis meres..
    pigainw suxna kai tin frondizw..
    niwthw pws kanw kati gia aftin kai egw..
    xtes..
    enw imastan ksaplwmenes sto krevati..
    giagia kai eggoni..
    kalypsame to xasma kai anoiksame mia kouventa..pou diname kai pername i mia apo tin alli sofa logia kai ebeiries..


    ligo prin fugw..
    moy eipe "na me thymasai,oxi se ayta ta xalia pou me vlepeis..alla stis megales moy dokses!tote pou forousa to foustani mou kai xoreua stin plateia toy xwriou..kai gia aftes tis mikres stigmes mas..poy me kaneis na niwthw kai pali san anthismeno louloudi"

    *filia*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσες φορές η εικόνα μας πλανά, παραμορφώνει την αντίληψη μας για την πραγματικότητα.
    Είναι πολύ όμορφο να φροντίζεις κάποιον που αγαπάς βαθειά, να επικοινωνείς μαζί του με κλειστά τα μάτια και ανοιχτή την ψυχή.
    Έτσι να θυμάσαι τη γιαγιά σου, όπως ακριβώς σου παρήγγειλαν τα υπέροχα λόγια της. Μόνο έτσι επιβιώνει το για πάντα!

    Φιλιά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θα σχολιάσεις ή μπα;

Γράφω και εδώ... :)!

A! μπε μπα Blog! το Μπινελικοδρόμιο