Να, στα μούτρα σου...(Part 5)

Ξυπνάς πρωί για σχολή...

Τρως, φεύγεις, φτάνεις...

Πόρτα αποφεύγουμε τον πολύ κόσμο νούμερο ένα κλειστή...

wtf...?

Πόρτα αποφεύγουμε τον πολύ κόσμο νούμερο δύο κλειστή...

γουαταφ...;

Κεντρική Πόρτα ΣΘΕ... μισάνοιχτη...

Ένα γραφείο έξω, τέσσερις μακρυμάλληδες άνθρωποι κάθονται...

 Αγόρια; κορίτσια; θα σε γελάσω!

Με τα πολλά και με τα λίγα καταλαβαίνεις ότι έχεις κατάληψη...

Οκ Πέμπτη 24 Οκτωβρίου κατάληψη...

Μούγκα και δρόμο.

Φεύγεις

Και αφήνεις πίσω σου συντρίμμια...

Τζάμπα σηκώθηκες πάλι αδερφέ...

Δε ξέρω τι ήθελα να πω και που ήθελα να καταλήξω...
Το μόνο που θυμάμαι, είναι το απόγευμα που πήγα ως το  Super για να πάρω μπύρες και κόλα, με τα οποία θα συνόδευα την πίτσα που θα παραγγέλναμε με τα παιδιά για να δούμε τον μεγάλο Παοκ...
Ήταν ένα κοριτσάκι, τόσο δα, με μακριά ξανθά μαλλιά... κρατούσε μια σοκοφρέτα και φορούσε ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά... δε περπατούσε, έτρεχε!
Μάλλον είχε ήδη πάρει το affirmative απο τη μαμά... :P!
20 νοματαίοι, πελάτες και υπάλληλοι, κανένας μας δεν είχε ούτε ίχνος χαράς αποτυπωμένο οπουδήποτε... :)
20 νοματαίοι και το κοριτσάκι...

Να και στα μούτρα σου, γελοίε... :)

Και μετά σήμερα το πρωί, ένα ακόμη παιδάκι την ώρα που πήγαινα στη σχολή, οχτώ-οχτώ και κάτι...

Το οποίο ήταν "κρεμασμένο" από το χέρι της μαμάς του...

Σα να το έσερνε...

Την ώρα που περνούσα από δίπλα τους έτυχε να περνάνε και τα μαχητικά....

-Μαμάαααα!

-...

-Εγώ μια μέρα θα γίνω το αεροπλάνο...

Χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και πάμε...

Πάρε παράδειγμα κόσμε...
Δε θα πω ότι τα λεφτά δε σε κάνουν ευτυχισμένο....
Σίγουρα τα λεφτά σε κάνουν...
Αλλά δεν είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη(βγήκε ο μαθηματικός εαυτός από μέσα μου...:P)
Καληνύχτα κόσμε!!!

Πολύ καλημέρα σας ;)!

Καλημέρα γιατί πήγε Σάββατο πρωί...