Ά
σχετος:
-Αυτός που δεν έχει καμία σχέση
-Αυτός που έχει πλήρη άγνοια
-Το αντίθετο του Σχετικός

Ότι γράφεται εδώ δεν δεν είναι απαραίτητα η πάσα αλήθεια... ίσα-ίσα το πιο πιθανό είναι να είναι τελείως "άσχετο" με την πραγματικότητα...

Αν δεν σας αρέσουν αυτά που γράφονται "εδώ", το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην τα διαβάζετε...

Μη διστάσετε να σχολιάσετε... δεν υπάρχει περίπτωση να κατακριθείτε για την άποψη σας... (Αρκεί να είναι σεμνά και ορθά διατυπωμένη)...

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Κάποτε...

Θυμάμαι τότε που απολάμβανα το γράψιμο στο blog...
Τότε που δε περνούσε βδομάδα χωρίς να γράψω μια ανάρτηση...
Άντε δύο... άντε τρεις... Μπα τρεις δύσκολα...



Θυμάμαι η όλη φάση ξεκίνησε με ένα μονοσέλιδο για την αλλαγή των βιβλίων...
Βασικά όχι, τότε δεν είχε ακόμη δημιουργηθεί η ιδέα του άσχετου τύπου.
Ήταν το επόμενο, ένα δισέλιδο με αφορμή τον άδικο θάνατο του Αλέξη.
Είχε τον τίτλο Asx3t0sTypos και μοιράστηκε μυστικά στους μαθητές του τότε 1ου Πειραματικού Λυκείου. Ελάχιστοι θα το διάβασαν, ακόμα πιο λίγοι θα το θυμούνται.
Τρίτη λυκείου, κάναμε τα πάντα εκτός από το να διαβάζουμε...
Εδώ είναι που μπαίνει ο φίλος και συμμαθητής μου Ktinos...
Μου πάσαρε την ιδέα να ανοίξουμε ένα blog...
Και να 'μαστε, ή μάλλον να 'μασταν....

Πέρασε από πολλές φάσεις, θα έλεγε κανείς ότι εξελίχθηκε σε αρκετά διαφορετικά πράγματα, για μικρά χρονικά διαστήματα. Από ψυχρό σε θερμό, από κρύο σε ζεστό, από άτονο σε τονισμένο?...
Από εφημερίδα σε ημερολόγιο, από ημερολόγιο σε μπλοκ ακουαρέλας, από μπλοκ ακουαρέλας σε άρλεκιν, από άρλεκιν σε καζαμία, και από καζαμία σε ανενεργό ηφαίστειο.
Ανενεργό ηφαίστειο. Wow. That's the way. That's where we are.

Και αναρωτιέμαι εδώ και κανένα εξάμηνο(μπορεί και παραπάνω... Σίγουρα παραπάνω) τι άλλαξε και φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση του ανενεργού.
Πόσες ιδέες, που δεν γίνανε ποτέ ανάρτηση. 
Πόσα πρόχειρα έχουν παραμείνει αδημοσίευτα.
Λόγω βαρεμάρας, πίστευα.
Μπορεί να είχα και δίκιο.
Πέρασαν πολλά πράγματα από το μυαλό μου ως αιτίες. Εκτός της βαρεμάρας.
Στο πίσω μέρος του μυαλού μου φυσικά, γιατί που χρόνος να τα φέρω μπροστά, ειδικά αυτή την περίοδο. (Ξες στρατός ιστορίες μαθήματα.)
Πολλά και διάφορα τα οποία δεν έχω σκοπό να αναλύσω, κυρίως λόγω σπατάλης χώρου και χρόνου.
[...]
Τελικά κατέληξα στο ότι αυτό που λείπει πλέον(αυτό που έφυγε και πίσω δε ξαναγυρνάει) είναι η ανωνυμία. Και όχι δεν εννοώ αυτό που καταλάβατε. Πάντα ότι γράφω και έγραψα, ήταν βάσει των γνωστών σε "όλους" πεποιθήσεων μου. 
Η ανωνυμία καθορίζει τον τρόπο που ο αναγνώστης διαβάζει, απέναντι σε έναν άγνωστο σε αυτόν συγγραφέα. 
Τον πλάθει όπως αυτός επιθυμεί, δημιουργώντας...όπα στοπ, τώρα ξεκίνησα τις μπούρδες.(Τώρα; χαχαχα έγινε φίλε... :)) Κάπου εδώ θα σταματήσω. 

Έτσι κι αλλιώς το κοινό μου είναι περιορισμένο. Μετρημένο στα δάχτυλα, και δε το λέω σαν κακό. Δεν είναι κακό, Λίγοι και καλοί. Ξέρω ότι υπάρχει κόσμος που απολαμβάνει το μέτριο γράψιμο μου. 
Όπως και να χει... Αυτό που με οδηγούσε στο να γράψω κάτι ήταν η προσωπική ικανοποίηση...

So that is the last post of Euzonas, as Euzonas.
Σε σοβαρό ύφος τουλάχιστον.
Αποχωρώ από την (αν)ενεργό δράση.
See you around guyz...

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Θα σχολιάσεις ή μπα;

Γράφω και εδώ... :)!

A! μπε μπα Blog! το Μπινελικοδρόμιο