«Το μυαλό της Ιφιγένειας είχε σταματήσει. Αυτό το μυαλό της, που καμάρωνε πως δούλευε πάντα σαν καλολαδωμένο μηχανάκι, είχε σταματήσει μαζί με το βλέμμα της στις σταγόνες που έπεφταν ρυθμικά από κάποιον ορό κρεμασμένο στο διπλανό κρεβάτι.[…] Οι ερωτήσεις της έκαιγαν τα χείλια, αλλά δε τολμούσε να τις ξεστομίσει. Το ‘βρισκε άκαιρο, σκληρό. Σαν να μην ήταν η ξαδέρφη της αυτή, που τρωγόντανε κάθε μέρα σαν το σκύλο με τη γάτα, μα μια άλλη. Μια ξένη ίσως; Όχι, όχι μια ξένη! Πως θα μπορούσε να είναι η Νερίνα μια ξένη; Μια δικιά της ήταν, που την αγαπούσε-για δες-κι έτρεμε μήπως την πληγώσει! »
Το παραπάνω απόσπασμα κειμένου είναι από το λογοτεχνικό βιβλίο της Ε. Δικαίου
«Μου μαθαίνετε να χαμογελάω, σας παρακαλώ;».
Είναι μερικές στιγμές που τα συναισθήματα είναι τόσο δυνατά…
που θέτουν σε υπολειτουργία τις σκέψεις και όλες τις υπόλοιπες λειτουργίες του εγκεφάλου…
που θέτουν σε υπολειτουργία τις σκέψεις και όλες τις υπόλοιπες λειτουργίες του εγκεφάλου…
Γιατί ακόμη και οι πιο αδύναμες καρδιές, σε τέτοιες στιγμές, καταφέρνουν και τους πιο ικανούς εγκεφάλους…
Φυσικά αυτές οι στιγμές, δεν είναι ίδιες για όλους… αλλά ούτε και για τους ίδιους, πάντα παρόμοιες…
Πφφφ..!!!Μπερδεύτηκα...
Μακάρι να μπορούσα να τα πω πιο απλά,
και να παρουσιάσω μια λίστα με τις κατηγορίες και τις ενότητες τέτοιου είδους,
Όσες φορές μου έτυχε ως τώρα, έλεγα : «Έτυχε… την επόμενη φορά που θα συναντήσω μια τέτοια στιγμή όλα θα είναι διαφορετικά…»
Και ξανά και ξανά...
Κι όμως, ξέρω πως…
Κι όμως…
Τώρα πια έμαθα...
Τώρα πια έμαθα...
Κι όμως τίποτα δεν είναι τυχαίο…
Έμαθα να ξεχωρίζω αυτές τις στιγμές από μακριά…
Και ενώ περίμενα να τρέχω να τις αποφύγω…
Τις αναζητώ…
Ή μάλλον όχι δεν τις αναζητώ…
Απλά όταν παρουσιάζονται, απλά δεν τις αποφεύγω…
Και αυτό γιατί ξέρω πως...,
αν και δεν μου αρέσει που δε μπορώ να τις ελέγξω...,
μου προκαλούν μια ξεχωριστή ευχαρίστηση…
Δε ξέρω πως το λένε αυτό...
αν και δεν μου αρέσει που δε μπορώ να τις ελέγξω...,
μου προκαλούν μια ξεχωριστή ευχαρίστηση…
Αυτή η τόσο ξεχωριστή αμηχανία...
Που δεν έχει καμία σχέση με τη ντροπή...
Δε ξέρω πως το λένε αυτό...
Πάντως ξέρω ότι δεν είμαι μόνος σε αυτό...
Με έκανες να σκεφτώ πολλά ιδίως γιατί θεωρώ πως κάθε λέξη που επέλεξες δεν ήταν τυχαία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροβληματίστηκα και εντυπωσιάστηκα παράλληλα.
Υπέροχο κείμενο!
Καλό σου βράδυ και καλό κουράγιο!! :)
oO :O O_O oh!
ΑπάντησηΔιαγραφήChrissa ('poios eisai esy?' :P)
@Drama Queen ή αλλιώς (διόρθωσε με αν κάνω λάθος) Μαρίνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σε έκανα να σκεφτείς...Άλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός μου...
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
Υ.Γ. Πρέπει να έχεις παρατηρήσει την απουσία μου από τα διαδικυακά, ελπίζω να μη μου βάζεις απουσίες...:P:P
Θέλω τόσο πολύ να διαβάσω τα τελευταία (δέκα μαζεύτηκαν;) κείμενα σου αλλά δε βρίσκω χρόνο... και διαθεσή.. δηλαδή χώρια τα έχω αλλά ποτέ μαζί... :P Ελπίζω να τα βρω πριν μαζευτεί βουνό... :D
Y.γ.(2)Μου τη σπάει που πρέπει να επικυρώνω τα σχόλια... :)
|Kαλό βράδυ και σε σένα...
@Χρύσα...
ΑπάντησηΔιαγραφήo a@ SF AKLK :P :P!
Ω ναι Μαρίνα! Αλλά εσύ έχεις διαβάσει κείμενα μου καταλαβαίνεις πόσο πιο αντιπροσωπευτικό είναι το Drama Queen χαχα Ωστόσο, οι περισσότεροι πλέον Μαρίνα με λένε, οπότε γιατί όχι κι εσύ... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην με ευχαριστείς είπα την αλήθεια.
- Δεν σου βάζω απουσίες καλέ μην αγχώνεσαι.
- Ευελπιστώ να βρεις γρήγορα την διάθεση σου. Αν και αμφιβάλλω βρε αν έχουν μαζευτεί 10 κείμενα, δεν έχω και έμπνευση να πεις ότι έγραψα τόσα :P
Όσο για το Υγ2 δεν μπορώ να βοηθήσω! Αναγκαστικά όταν κάτι μου αρέσει πρέπει να σχολιάσω :P
Καληνύχτες!
Βασικά έψαχνα, και τώρα πια βρήκα, πως να βγάλω τον έλεγχο από τα σχόλια... :) οπότε το έβγαλα... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήTo υγ2 δεν είχε να κάνει με σένα... :P :P!
Καλά κάνεις και σχολιάζεις...
Και καλά θα κάνεις να σχολιάζεις και σε αναρτήσεις που δε σου αρέσουν... :P :P
Καλημέρα ♔DƦάɱα QuƎeи♔ :D...!
Ο κάθε άνθρωπος βιώνει και αντιδρά διαφορετικά στις εκάστοτε στιγμές. Άλλος κλαίει απέξω και άλλος από μέσα του, άλλος γελάει και μοιράζεται την χαρά του και άλλος την κρατάει σαν φυλακτό στο σεντούκι της ψυχής του. Η διαφορετικότητα όμως και ο τελείως άλλος τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων ή των καταστάσεων είναι που κάνει συναρπαστικούς και ενδιαφέροντες τους ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα με χαμόγελο να έχεις.
Καλημέρα melita... :D!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήγράφεις ή καλύτερα τονίζεις,
"..στιγμές ...τα συναισθήματα...σκέψεις...
...καρδιές...σε στιγμές...
...στιγμές...σε μια τέτοια στιγμή....
...στιγμές...προκαλούν μια ξεχωριστή ευχαρίστηση
...ξεχωριστή αμηχανία...(και) καμμία ντροπή..."
Τέτοιες στιγμές δεν χρειάζεται να ξέρεις..."πώς το λένε αυτό..",φτάνει να το αισθάνεσαι...τότε και το κουράγιο αποκτά νόημα,ίσως,και όνομα..
:D Καλησπέρα και σε σένα... :D
ΑπάντησηΔιαγραφήWow, nice.. :) :) Είναι ιδέα μου ή διακρίνω κάτι να αλλάζει..; :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδέα σου... :D
ΑπάντησηΔιαγραφή