2ος Όροφος.Η πόρτα βρόντηξε πίσω μου. Συνηθισμένο. Η πόρτα βροντάει ούτως ή άλλως. Κατεβαίνω τα σκαλιά.1ος Όροφος Ακούω κλειδιά. Συνεχίζω. Έφτασα στο ισόγειο. Δηλαδή τι ισόγειο, ημι-ισόγειο(χωρίζουν κάτι σκάλες το ισόγειο με το μέρος που βρίσκεται το ασανσερ, άλλο που το ασανσερ γράφει ισόγειο) Διακρίνω μια φυσιογνωμία. Ένας τυπάς, λίγο κοντός, μελαχρινός, προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα του ισογείου…
«Καλημέρα…» του είπα.
Απάντησε…
Τον προσπερνάω. Συνεχίζω στα σκαλιά, και πάνω που πιάνω το πόμολο της εξώπορτας, ακούω μια φωνή…
«Μάθημα;»
Φορούσα ακουστικά, πίστευα δεν άκουσα καλά, οπότε γύρισα για να βεβαιωθώ ότι όντως μου απεύθηνε το λόγο... σα να έλεγα από μέσα μου Exsuse se mua ή αλλιώς ορίστε… Δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι όντως με κοιτούσε απορημένος και περίμενε απάντηση…
-Ναι μάθημα…
Μόλις συνειδητοποίησα ότι ο τυπάς δεν έμπαινε, αλλά έβγαινε… και ήταν ακόμα στην πόρτα… μόλις τελειώσε με το κλείδωμα…
-Ότι καλύτερο, μακάρι να είχα και γώ…
Δυσκολευόμουν να καταλάβω τι λέει...
-Μπορείς να πας… είναι ελεύθερο…
-Γιατί τώρα που δεν έχω, ειμαι μόνος, ακόμη και αν περνούσα θα με διώχνανε λόγο ομιλίας… ξες να, αυτό το πρόβλημα που έχω…
Είχαμε φτάσει και οι δύο έξω από την εξώπορτα και...
-Με λένε Παναγιώτη –Γιώργος, χάρηκα για τη γνωριμία…
Δώσαμε τα χέρια...
-Ξες, εγώ δεν είμαι από δώ, από Κεφαλονιά, απλά η κοπέλα μου σπουδάζει εδώ.. και εγώ μέχρι να τελειώσει το μάθημα, δεν κάνω τίποτα, μόνος μου…
-Πάντως μπορείς να πας να παρακολουθήσεις…
-Κάτι άσχετο; Σκοπός είναι να με βοηθήσει...Μακάρι να έβρισκα μια δουλειά… ξες μηχανικός, υδραυλικός…
-Καταλαβαίνω...
-Χάρηκα που τα είπαμε…
Δώσαμε τα χέρια και πήρε ο καθένας το δρόμο του…
-Εσύ από δώ; -Ναι…
Μετά κάτι είπε για τη Θεσσαλονίκη… κατί καλό… του στυλ «Σαν τη Θεσσαλονίκη δεν έχει…»
Ελπίζω να μην κατάλαβε ότι δεν κατάλαβα ακριβώς τι είπε…
Έγνεψα καταφατικά, και έστριψα…
Είχα αργήσει για το μάθημα… και βιαζόμουν…
Σίγουρα πίστεψε ότι δεν τον καταλαβαίνω…
Που να ‘ξερε πόσο μόνος νιώθω μέσα στο μάθημα…
Δεν πρόλαβα να του πω ευχαριστώ…
Συγχαρητήρια φίλε μου, και καλό κουράγιο…!!!
Χμμμμ....μου θύμισες αυτό το τραγούδι...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=w7zuHgCodko
Καλησπέρες :) .
Να μην νιώθεις μόνος. Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα της σύγχρονης εποχής και δη της ελληνικής παιδείας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως επιτρέψτε μου να σταθώ σε κάτι που μου φάνηκε ιδιαίτερα γλυκό : "Ξες, εγώ δεν είμαι από δώ, από Κεφαλονιά, απλά η κοπέλα μου σπουδάζει εδώ.. και εγώ μέχρι να τελειώσει το μάθημα, δεν κάνω τίποτα, μόνος μου…"
Γιώργο ξέρεις τι μου αρέσει στα κείμενα σου;; Τα περιγράφεις όλα με τέτοιο τρόπο και με κάνεις να νιώθω πως μόλις βγω από την πόρτα μπορεί να μου συμβεί... εύγε :)
Ωραίο τραγούδι melita... :D!Χαίρομαι που το συνδύασες... :P!
ΑπάντησηΔιαγραφήDrama mate,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που βρίσκεις κάτι ωραίο στα κείμενα μου... :P
Και ευχαριστώ που το ανέφερες, κάτσε να το σημειώσω στο μπλοκάκι μου... :):D
Καλησπέρα, καληνύχτα και καλό ξημέρωμα και στις δύο.. :)
"Που να ‘ξερε πόσο μόνος νιώθω μέσα στο μάθημα…"
ΑπάντησηΔιαγραφή... κι αν νιώθεις μόνος, δεν είσαι ο μόνος... :)
(είπες τίποτα;!)
Ε, έγινε κάτι; :)
ΑπάντησηΔιαγραφή