Ά
σχετος:
-Αυτός που δεν έχει καμία σχέση
-Αυτός που έχει πλήρη άγνοια
-Το αντίθετο του Σχετικός

Ότι γράφεται εδώ δεν δεν είναι απαραίτητα η πάσα αλήθεια... ίσα-ίσα το πιο πιθανό είναι να είναι τελείως "άσχετο" με την πραγματικότητα...

Αν δεν σας αρέσουν αυτά που γράφονται "εδώ", το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην τα διαβάζετε...

Μη διστάσετε να σχολιάσετε... δεν υπάρχει περίπτωση να κατακριθείτε για την άποψη σας... (Αρκεί να είναι σεμνά και ορθά διατυπωμένη)...

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Η αξιολόγηση...



<<Ήτανε Πέμπτη και μάλιστα η τελευταία πέμπτη πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων.
Χιόνι, είχαμε καιρό να δούμε χιόνι στην πόλη...!  Δε ξανάδαμε από τότε...

Μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Θα πήγαινα βιβλιοθήκη, θα πήγαινε και αυτή. 3 η ώρα. 
"Κάτσε, και γώ θα έρθω...", είπα.

Μόλις μπήκα την είδα στο προθάλαμο να κοιτά τον πίνακα ανακοινώσεων. Γύρισε με κοίταξε και έφυγε κατευθείαν για μέσα. Εγώ στάθηκα λίγο. Δεν ξέρω γιατί, ήθελα μάλλον να συνειδητοποιήσω τι γίνεται. Ύστερα μπήκα και γώ. Την είδα που πήγαινε από τη μία, και πήγα από την άλλη. Δε ξέρω γιατί. Μάλλον κάτι είχα στο μυαλό μου. Αφού έκανα τον κύκλο, έφτασα στο σημείο που είχε σταθεί. 
-Να κάτσω;
Δεν είπε τίποτα, έγνεψε αδιάφορα. 

 Είχα να πω τόσα πολλά. Τα είχα σκεφτεί το προηγούμενο βράδυ. Δεν ήξερα από που να ξεκινήσω. Δε μπορούσα και να μιλήσω. Βιβλιοθήκη. Σσσσσ. Έξω κρύο, οπότε δύσκολο...! Σκέψου Γιώργο! Σκέψου...!

Κάθισα. Άνοιξα την τσάντα. Έβγαλα το πρώτο βιβλίο. Το ξεφύλλισα. Δε μπορούσα να συγκεντρωθώ. Έβγαλα το δεύτερο. Τα ίδια και χειρότερα. Μετά το nοτεbook, άκουσα για λίγο μουσική.
Τότε άνοιξα το Word  εκεί που γράφω τις αναρτήσεις. Τότε σκέφτηκα... (κάρμα...<3)


"Μπορείς να αφιερώσεις λίγο χρόνο, να διαβάσεις κάτι?  :D
έγνεψε καταφατικά...
Η αλήθεια είναι ότι θα στα έλεγα, αν και δε με πιστεύεις, το ξέρω… ούτε εγώ θα με πίστευα…

Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να γράψω, αλλά θα μείνω στο σημαντικό…

Ούτε για μένα έχει αλλάξει κάτι, και ας προσπαθούσα να το κρύψω τόσες μέρες…

Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου για κάτι που δεν ήθελα, και ήξερα πως δεν ισχύει…
Ξέρω ότι άργησα…

Αλλά δε θέλω να τελειώσει έτσι…"

Σηκώθηκε απότομα, άρπαξε το κινητό της και βγήκε έξω, αφήνοντας ένα "Επιστρέφω αμέσως".
Έκανε περίπου ένα τέταρτο. Όταν γύρισε, ήταν σα να μη συνέβει τίποτα. Περίμενα λίγο...

"Λίγο ακόμα; Χρόνο;


Δεν ξέρω αν κάνω καλά, αλλά πιστεύω πως θα πρέπει να  παλέψω λίγο και για τα συναισθήματα μου, αντί να τα καταπιέζω…

Ένα ρητό λέει, και συμφωνώ απόλυτα, πιο δύσκολα αφήνεις κάτι που δεν έχεις, παρά κάτι που έχεις…

Μου είπες ότι υπάρχει κάτι που σε κρατάει, αλλά ξέρω ότι αυτό το κάτι, δεν ήταν αρκετό για να μας σταματήσει,

Και μάλλον δε θα ναι αρκετό και στο μέλλον, για να σε κάνει χαρούμενη, δε μπορώ να ζήσω με αυτό το μάλλον…

Βαρέθηκα να παραιτούμαι."

"Σταμάτα", είπε... "Σταμάτα, δε μπορώ άλλο..."

Δε διάβασε την τελευταία πρόταση...

Τα μάζεψε βιαστικά, και έφυγε...

Ύστερα ακολούθησα και γώ...
Για πρώτη φορά νόμιζα πως χιόνιζε στην καρδιά μου...>>

Απόσπασμα από το βιβλίο: 'Χιονισμένη Καρδιά'


Χμμμ...
Αξιολόγηση...
Το αγαπημένο μου κομμάτι...
Πάντα ήταν το αγαπημένο μου κομμάτι...
Κι αυτό γιατί πάντα το φοβόμουνα...
Έφτασε η ώρα της λοιπόν...
Ήρθε το μετά...
Τώρα που σιγά-σιγά...
Τώρα που όλα τελείωσαν... 

Τι κάνουμε;
Τα βάζουμε κάτω και βλέπουμε πως πήγε...
Tι κερδίσαμε, τι χάσαμε...
Αν αξίζει να το ξανακάνουμε...
Βρίσκουμε τα λάθη μας...και προσπαθούμε να τα διορθώσουμε...

Λετς σταρτ δις...

Δε θα πω ότι πήγε σκατά, γιατί δε ξέρω αν πήγε καν...
Το σίγουρο είναι πως υπήρχε μια περίοδος που πέρασα καλά...
Και μια περίοδος που έπαθα ζημιά... 

Για να δούμε...
Χάνοντας χρόνο, κέρδισα εμπειρία...
Χάνοντας συναίσθημα, κέρδισα λογική...
Χάνοντας ένα κομμάτι της καρδιάς μου, την έκανα δυνατότερη και πιο ανθεκτική, ίσως και πιο σκληρή...
Δε βγάζω νόημα έτσι... 
Νομίζω πως λέω και πολλά ψέματα...

Λένε πως αν αγαπάς κάτι, άστο να φύγει...
Δυστυχώς θα διαφωνήσω...

Αν αγαπάς κάτι άστο να φύγει, μόνο αφού κάνεις τα αδύνατα-δυνατά για να το κρατήσεις κοντά σου...

Δυστυχώς δεν είμαι παράδειγμα προς μίμηση σε αυτή τη περίπτωση, όπως και σε πολλές άλλες...

Αλλά είπαμε βλέπουμε τα λάθη μας... 
Και προσέχουμε την επόμενη φορά...
Αν υπάρχει επόμενη φορά...
Ανννν... Μ' αρέσει το Αν...
<-----Αγαπάμε ντίσνεϋ.






Πωωωω κουράστηκα... πολύ μεγάλο κείμενο...
Καλό ξημέρωμα...

13 σχόλια :

  1. Με κάλυψαν οι από πάνω...

    Να έχεις μια όμορφη ημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έτσι σας θέλω, λακωνικούς και ωραίους... :)

    Καλησπέρα... :D!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μήπως μας λες με τρόπο (λέω εγώ τώρα) με έχετε τρελάνει κορίτσια με την πολυλογία σας(χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε κοπέλας , νομίζω έχει να κάνει με το dna μας) κάθε φορά που αναρτώ ένα ποστ , οπότε μου αρκεί ένα like, γιατί κάθε φορά βαριέμαι να διαβάζω όλο αυτό το κατεβατό που μου γράφετε?(μήπως λέω?)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δε βαριέμαι καθόλου... Προτιμώ να γράφεις από ένα γράμμα μέχρι και σελίδες... από το τίποτα... :))))! Αν έχεις κάτι να πεις βέβαια...!

    Αυτή η ανάρτηση παίζει να ήταν η μεγαλύτερη μου... :P :P

    Υ.γ.Σήμερα τα πήρα όλα serie... :)! Άφησα 2-3 post... :D!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συνειδητοποιείς ότι μόλις έκανες το μεγαλύτερο λάθος της ζωής σου έτσι? :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ..αν αγαπάς κάτι το αφήνεις να φύγει...

    αν αυτό που αγαπάς,δεν σ'αγαπά πια..

    Αν όμως υπάρχει και η ελάχιστη σπίθα,έστω αυτή ενός χαλασμένου αναπτήρα,τότε,συμφωνώ, το παλεύεις,δεν το αφήνεις να φύγει αμαχητή..

    Κάποιες φορές χρειάζεται να αγωνισθείς,άλλες,
    απλά να είσαι εκεί...

    Αν πρέπει να αλλάξεις "τσακμακόπετρα",
    θα στο δείξει ο χρόνος...όσο κι αν προσπαθείς να το καθυστερήσεις...
    Καλό βράδυ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σε ευχαριστώ astazzia...!

    Καλό βράδυ...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θα σχολιάσεις ή μπα;

Γράφω και εδώ... :)!

A! μπε μπα Blog! το Μπινελικοδρόμιο