Αυτοκριτική και αυτοσαρκασμός (παρτ Θριί)

Άκου! 

Υπάρχουν και εκείνες οι φορές που κουράζεσαι...
Ψυχολογικά, πνευματικά. σωματικά... όπως...
Όπως όταν είμασταν "μικροί" πάνω στο ταψί στο magic park και  είμασταν σε φάση:
"Ε μισό λεπτό, σταματήστε το λιγάκι αυτό το πράγμα, θέλω να κατέβω..."
ή αλλιώς:
"Μαμαααααααααβοήθειααααα"
Τι νόμιζες;

 -Ξέρεις τι; 

-Τι;

-Σήμερα απόφάσισα να μην κουράσω.

-Εσύ; Να κουράσεις; Ποιον;Ήμαρτον. Φτου-φτου.

-Πάψε. Για μένα λέω. Είμαι ήδη αρκετά κουρασμένος και δεν μπορ

-Κούρασες...

-Μα γιατ

-Αχαχαχαχα.

Αυτοκριτική και αυτοσαρκασμός.

 Ειλικρίνεια. 

Καλά όλα αυτά, αλλά (πάντα) με μέτρο. 

The thing is και προσέξτε καλά τι θα σας πω γιατί δε θα το ξαναπω. 

Ουπς αι ντιντ ιτ αγκέν.

Αυτοσεβασμός.

Καλό να κρίνουμε τον εαυτό μας αλλά να είμαστε δίκαιοι. 

Ναι φταίει. Αλλά όχι για όλα. Και όχι πάντα.

Μη γελάς, το έχω πάθει.

Ναι θα τον κράξω.

Για όσα του αναλογούν, ίσως και λιγότερα.

Γιατί αν δεν είμαι και λιγάκι επιεικής με τον εαυτό μου, τι;

Καμιά φορά φτάνεις σε σημείο να βρίσκεις δικαιολογίες για τους ανθρώπους που νοιάζεσαι, εκεί που δεν υπάρχουν. Όπου σε ακούνε οι γύρω σου και στην καλύτερη ξεκαρδίζονται στα γέλια. Και συ το ίδιο. Χαβαλές να γίνεται να διασκεδάζουμε. 

"Πως το  αναίχεσαι ;"

"Μα αφού είναι..."

Στοπ.

"Ναι αλλά έχει..."

Αυτά.

Καλά ναι έχω κι άλλα. Αλλά είπαμε.

Ξέρω. Ξέρεις. Ξέρουμε.

 Δις ιζ δε λαστ παρτ. Δατς ε πρόμις.

Κόκκινο, δεν ήταν κόκκινο...

Farewell. 

Καλά να περνάτε.